Een week voor de Europese Jeugdkampioenschappen in het Russische Kazan bezocht ik de musical “Soldaat van Oranje”. Er was ook een tentoonstelling met als thema “Aan welke kant sta jij in de oorlog?”. Natuurlijk wensen de meeste mensen dat ze in een dergelijke situatie ervoor durven te kiezen om bij het verzet te gaan. Toch blijken veel mensen het eigen hachje belangrijk genoeg te vinden om op de momenten dat het erop aankomt de andere kant uit te kijken. Er wordt geen onderduikadres aangeboden aan mensen die het echt nodig hebben of wellicht wordt zelfs de buurman aangegeven om het kopgeld op te strijken.

Slovakije had dit jaar opeens een sterke Chinees bij de jongens junioren. Hij zag er wel wat oud uit, maar op zijn paspoorten stond toch duidelijk dat hij pas 17 was. Dat er een look-a-like met dezelfde naam in 2007 een jeugdtoernooi had gewonnen, moest volgens de ETTU berusten op toeval. Het Belgische en Franse protest werd eenvoudig weggewuifd; er was immers geen bewijsmateriaal voorhanden waaruit het tegendeel bleek. Er waren geen resultaten bekend van de jongen en dus was hij niet geplaatst in het enkelspel. De als derde geplaatste Belg Cedric Nuytinck  trof hem daardoor al in de tweede ronde. Nuytinck was kansloos en zag het belangrijkste toernooi in zijn leven tot nu toe mislukken. Vlak voor aanvang van de derde ronde was er een bericht binnengekomen van de ITTF dat deze Chinees wel degelijk de Wang was die inmiddels 21 jaar was en dus werd hij gediskwalificeerd.

Ik denk dat iedereen met gevoel voor rechtvaardigheid vindt dat Nuytinck de plaats van Wang zou mogen innemen. Zelfs als dat in strijd zou zijn met de regels; recht zonder gevoel is niet rechtvaardig. De ETTU vond echter van niet en leverde daarmee voor de zoveelste keer een brevet van onvermogen af. Een Franse speler werd na een gewonnen wedstrijd gediskwalificeerd, omdat zijn palet niet in orde bleek te zijn. Zijn verliezende Hongaarse tegenstander werd tot winnaar verklaard. Als je van iemand hebt verloren met niet-toegestaan materiaal, mag je daarna (terecht) weer verder spelen. Als je echter van iemand hebt verloren met een vals paspoort, dan valt er niets meer aan te doen. Ik kan dit niet rijmen met mijn gevoel voor rechtvaardigheid.

Veel mensen in de zaal spraken er schande van, maar niemand durfde een daad te stellen. We gingen met zijn allen gewoon door alsof er niks aan de hand was. De organiserende bobo’s konden tevreden zijn; het tafeltijdschema kon worden gevolgd. De Franse jongens die wel met correct materiaal speelden, konden zo eenvoudig beslag leggen op alle medailles in deze klasse. Zelfs de Belgische teamgenoten van Cedric speelden gewoon verder. Solidariteit is blijkbaar niet iets voor tafeltennissers. En ook ik ben gewoon blijven kijken naar de vervolgronden, want tafeltennis is een mooie sport. Helaas wordt deze mooie sport door dit soort dingen kapot gemaakt. Op zowel de ETTU-site als de NTTB-site wordt over dit dieptepunt uit de EJK-historie met geen woord gerept. Wir haben es nicht gewusst.

Gastbijdrage door Luc Janssen (coach bij het Nederlandse TTV Scyedam; Voorzitter van de Nederlandse vereniging van Tafeltennistrainers)